نامزد وي به عيادتش رفت و در ميان صحبتهايش از درد چشم خود ناليد.

بيماري زن شدت گرفت و آبله تمام صورتش را پوشاند.

مرد جوان عصازنان به عيادت نامزدش ميرفت و از درد چشم ميناليد.

موعد عروسي فرا رسيد.

زن نگران صورت خود که آبله آنرا از شکل انداخته بود و شوهر هم که کور شده بود.

مردم ميگفتند چه خوب عروس نازيبا همان بهتر که شوهرش نابينا باشد.

بيست سال بعد از ازدواج آن زن از دنيا رفت، مرد عصايش را کنار گذاشت و چشمانش را گشود.

همه تعجب کردند و علت را از او پرسيدند.

مرد گفت: "من کاري جز شرط عشق را به جا نياوردم"

نظرات شما عزیزان:

hadi

ساعت12:50---22 خرداد 1393

[وب سایت]

عالی بود..

vahid

ساعت17:21---14 خرداد 1393

[وب سایت]

دلتنگ‌شدم از نبودنت این دلتنگی تقصیر من نیست...اخه طپش قلب است به بودن تو میزند

MAHTAB

ساعت21:27---24 ارديبهشت 1393

[وب سایت] - [ایمیل]

ممنون اومدی.وبت بیسته

مهرداد

ساعت0:36---15 ارديبهشت 1393

[وب سایت]

از اینکه اومدی و نظر گذاشتی سپاس وب تو هم خوب بود....اما شاید بدانی در هر رفتنی رسیدنی نیست ...اما مگر برای رسیدن راهی هم جز رفتن است....دوست داشتی لینکم کن منم لینکت کردم بای

ملیحه

ساعت0:20---15 ارديبهشت 1393

[وب سایت] - [ایمیل]

عالی بود اگه بالینک موافقی بگو

شیدا

ساعت18:05---14 ارديبهشت 1393

[وب سایت]

خوشملی.بلینکم

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: